İSTANBUL (İGFA) – Üsküdar Üniversitesi tarafından düzenlenen ‘100. Yılında EEG’ temalı 2. Nörobilim ve Teknolojileri Kongresi Üsküdar Üniversitesi NP Sıhhat Yerleşkesi İbni Sina Oditoryumu’nda yapıldı.
Kongrede “Bipolar EEG: Bir Psikiyatristin Penceresinden Beyin Dalgalarının Ritmi” başlıklı konuşma yapan Üsküdar Üniversitesi NPİSTANBUL Hastanesi Psikiyatri Uzmanı Prof. Dr. Sermin Kesebir, ‘bireyin kimlik duygusu, benlik algısı ve pahalarını içeren karmaşık bir yapıyı nitelendiren’ kendiliğin, bireyin varoluşunu hissetme ve yaşantılama hali olduğunu söz ederek, yeni doğan bebeklerde kendiliğin kesimli bir yapıda olduğunu ve göstermeci büyüklenmeci bir kendilik ile idealize edilmiş ebeveyn imgesi olarak ikiye ayrıldığını anlattı.
BEBEKLER İDEALİZE ETTİKLERİ EBEVEYN FİGÜRÜNE BAĞLANMA EĞİLİMİNDE
Bebeklerin, kendilerini gösterme isteği ve coşkusuyla hareket ederken, birebir vakitte idealize ettikleri ebeveyn figürüne de bağlanma eğiliminde olduğunu anlatan Prof. Dr. Sermin Kesebir, “Bu iki kutup ortasında sürekliliği ve kalıcılığı olan bir kendilik oluşumu, gerçek bağlar ve canlı süreçlerle sağlanır. Vakit ve yerle ilgili tecrübeler birikerek ve birleşerek bütünleşmiş bir kendiliği oluşturur. İnsan yavrusu, kendilik objesiyle kaynaşma ve birleşme hasretini gidermeye çalışarak bu bütünleşmeyi gerçekleştirir.” dedi.
EEG’DE ALFA DALGASI ÜRETME YETENEĞİ, BİREYİN DUYGUSAL REPERTUARI İLE BAĞLANTILI
“Kendilik, uzay ve vakit içinde bir oluşumdur ve bütünleşmiş bir kendilik, benlik fonksiyonunun hem kaynağı hem de örgütleyicisidir.” diyen Prof. Dr. Sermin Kesebir, şunları kaydetti:
“Merak ve heves, özne ve mefkureler, yetenek ve marifetler kendiliğin üçüncü ayağını oluşturur. Bazal kortizol seviyesi, kalp suratı değişkenliği, deri iletkenliği ve istirahat aktivitesi üzere fizyolojik ölçütler, kendiliğin fonksiyonelliği ile bağlantılıdır. EEG’de alfa dalgası üretme yeteneği, bireyin duygusal repertuarı ile temaslıdır. Kendilik, canlılık ve özsaygının azaldığı durumlarda örselenebilir. Bu durumlarda, göstermeci ve büyüklenmeci kendiliğin hasar gördüğü gözlemlenir ve psikomotor retardasyon (zihinsel ve motor faaliyetlerde yavaşlama) üzere belirtiler ortaya çıkar. Kendilik objesiyle bağımlı bir ilgi, idealize edilmiş ebeveyn imgesinin talebi karşılanmadığında suçluluk hissine yol açar. Bu tablo, depresyon olarak tanımlanır. Örselenme, duygusal yahut fizikî ihmalden kaynaklanabilir ve bipolar bozuklukta en sık gözlemlenen çocukluk çağı travmalarıyla benzerlik gösterir.”